Een randgelovige als burgemeester
Wat brengt 2018 op politiek vlak in Antwerpen? We mogen ons verwachten aan een bitse verkiezingsstrijd in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van het najaar. De aftrap daarvoor is al gegeven. Zo beslisten Groen en sp.a bijvoorbeeld om samen naar de kiezer te trekken, met daarbij ook nog wat onafhankelijken op de lijst. Stemmentrekker Kris Peeters van CD&V verhuisde zelfs naar Antwerpen om er zijn partij nieuw leven in te blazen.
Maar de meeste ogen zijn gericht op N-VA boegbeeld Bart De Wever. Wat doet hij? Wordt hij opnieuw burgemeester? Oogst zijn partij verder bij wat het Vlaams Belang vanaf de jaren negentig zaaide in Antwerpen? Een xenofoob klimaat bij een groot deel van de bevolking, een afkeer van bijna elke vorm van migratie, de massale vraag naar een lik op stuk beleid voor ongeveer elke vorm van criminaliteit. Spint de N-VA verder garen bij de opkomst van VTM en de commerciële televisie, bij de uitdeining van het medialandschap? Krijgt de N-VA vrijbaan van de vele kiesgerechtigden die eerder thuis willen blijven op de dag van de verkiezingen? Profiteert de partij van het feit dat nogal wat inwoners van Antwerpen niet stemgerechtigd zijn, of zich voordien moeten registreren alvorens te mogen stemmen? Of wordt De Wever afgerekend op het feit dat hij het samenleven in Antwerpen niet heeft kunnen verbeteren, op de zware armoedecijfers en andere samenlevingsproblemen in Antwerpen?
In een interview dat vrijdag in de krant Het Laatste Nieuws verscheen laat De Wever weten niet te weten of God bestaat. Hij noemt zichzelf een randgelovige. Als het om electorale berekening van zijn kant gaat voelt hij daarmee ook goed de tijdsgeest aan. Het randgelovige bestaan zit in de lift, niet in het minst na de wereldvreemde reacties en alle pedofilieschandalen in de katholieke Kerk. Terwijl De Wever en zijn partij graag refereren naar Christelijke waarden en normen, naar het van traditie katholiek geïnspireerde samenlevingsmodel in Vlaanderen, heeft de N-VA zijn conservatisme gemoderniseerd. De partij is er voor zowel gelovigen, randgelovigen als niet-gelovigen. Daarin probeert de N-VA ook volks te zijn. Het betekent bovendien dat de N-VA graag discussies over de invulling van het concept God uit de weg gaat. Is God een man, een opperwezen, slechts liefde of nog iets anders? Van de N-VA komen we het niet te weten. Op het vlak van religie houdt de partij zichzelf graag op de vlakte. Tenzij het om reacties op islamitische geloofsuitingen gaat, dan wordt de N-VA plots opvallend Westers en begint het de traditioneel Vlaamse waarden en normen te verdedigen.
Wat kan de rol van God nog zijn in de toekomst, in het dagelijks leven en in de politiek? Het is een vraag die de Antwerpenaar bezighoudt en mag bezighouden. Toen enkele parlementsleden van het Vlaams Belang (waarbij Alexandra Colen) jaren geleden beslisten om aan duivelsuitdrijving te gaan doen in het parlement, was het seculiere karakter van de Belgische staat ver weg. Zoiets is zeker niet voor herhaling vatbaar, en in geen enkele vorm. Een seculier klimaat beschermt ons tegen veelvuldig misbruik van godsdienst bij staatsmanschap. Hoe kan het concept God ingevuld worden, en waar kan die invulling ruimte krijgen? Laat er ons een stadsdebat over houden in Antwerpen. En laat de meningsverschillen in dit verband bestaan. Meningsverschillen over het concept God zijn in al te veel landen not done, of worden onder de mat geveegd. De N-VA lijkt het debat over de invulling van het concept God als een tweederangszaak te beschouwen. Maar als Godsbeleving samenhangt met patriarchale cultuurbeleving is het dat zeker niet.
Maar de meeste ogen zijn gericht op N-VA boegbeeld Bart De Wever. Wat doet hij? Wordt hij opnieuw burgemeester? Oogst zijn partij verder bij wat het Vlaams Belang vanaf de jaren negentig zaaide in Antwerpen? Een xenofoob klimaat bij een groot deel van de bevolking, een afkeer van bijna elke vorm van migratie, de massale vraag naar een lik op stuk beleid voor ongeveer elke vorm van criminaliteit. Spint de N-VA verder garen bij de opkomst van VTM en de commerciële televisie, bij de uitdeining van het medialandschap? Krijgt de N-VA vrijbaan van de vele kiesgerechtigden die eerder thuis willen blijven op de dag van de verkiezingen? Profiteert de partij van het feit dat nogal wat inwoners van Antwerpen niet stemgerechtigd zijn, of zich voordien moeten registreren alvorens te mogen stemmen? Of wordt De Wever afgerekend op het feit dat hij het samenleven in Antwerpen niet heeft kunnen verbeteren, op de zware armoedecijfers en andere samenlevingsproblemen in Antwerpen?
In een interview dat vrijdag in de krant Het Laatste Nieuws verscheen laat De Wever weten niet te weten of God bestaat. Hij noemt zichzelf een randgelovige. Als het om electorale berekening van zijn kant gaat voelt hij daarmee ook goed de tijdsgeest aan. Het randgelovige bestaan zit in de lift, niet in het minst na de wereldvreemde reacties en alle pedofilieschandalen in de katholieke Kerk. Terwijl De Wever en zijn partij graag refereren naar Christelijke waarden en normen, naar het van traditie katholiek geïnspireerde samenlevingsmodel in Vlaanderen, heeft de N-VA zijn conservatisme gemoderniseerd. De partij is er voor zowel gelovigen, randgelovigen als niet-gelovigen. Daarin probeert de N-VA ook volks te zijn. Het betekent bovendien dat de N-VA graag discussies over de invulling van het concept God uit de weg gaat. Is God een man, een opperwezen, slechts liefde of nog iets anders? Van de N-VA komen we het niet te weten. Op het vlak van religie houdt de partij zichzelf graag op de vlakte. Tenzij het om reacties op islamitische geloofsuitingen gaat, dan wordt de N-VA plots opvallend Westers en begint het de traditioneel Vlaamse waarden en normen te verdedigen.
Wat kan de rol van God nog zijn in de toekomst, in het dagelijks leven en in de politiek? Het is een vraag die de Antwerpenaar bezighoudt en mag bezighouden. Toen enkele parlementsleden van het Vlaams Belang (waarbij Alexandra Colen) jaren geleden beslisten om aan duivelsuitdrijving te gaan doen in het parlement, was het seculiere karakter van de Belgische staat ver weg. Zoiets is zeker niet voor herhaling vatbaar, en in geen enkele vorm. Een seculier klimaat beschermt ons tegen veelvuldig misbruik van godsdienst bij staatsmanschap. Hoe kan het concept God ingevuld worden, en waar kan die invulling ruimte krijgen? Laat er ons een stadsdebat over houden in Antwerpen. En laat de meningsverschillen in dit verband bestaan. Meningsverschillen over het concept God zijn in al te veel landen not done, of worden onder de mat geveegd. De N-VA lijkt het debat over de invulling van het concept God als een tweederangszaak te beschouwen. Maar als Godsbeleving samenhangt met patriarchale cultuurbeleving is het dat zeker niet.
