Andere pen

Het verwondert me soms hoe praktisch Belgen willen zijn. Ze produceren maar op, van de meest nuttige gebruiksvoorwerpen tot de meest nutteloze gadgets. De omzetting in de praktijk is vaak de maatstaf van de dingen voor de Belg. Als hij of zij een boek vasthoudt is het vaak een kookboek en er is bijna geen Belg die het belang van technische handboeken zal relativeren. Als ik een Belg zie lopen met een boek in de hand bedenk ik dat het misschien wel is om het terug naar de bibliotheek te brengen, waar het opnieuw in de rekken kan gezet worden. Boeken drukken, verkopen en uitlenen is belangrijker in Belgenland dan ze lezen. Wie veel boeken leest kan ze ook maar best schrijven, als je geen inkomen verwerft uit het vaak boeken lezen, waar dient het dan voor vragen Belgen zich af. Wie veel leest zonder een job te hebben is immers misschien wel een profiteur. Als je solliciteert voor een job kan je maar best veel skills aan de dag leggen, en dat ook zeker vermelden in je Curriculum vitae.

Vanavond betoogden 350 mensen aan het Antwerpse stadhuis tegen het asociale beleid van het nieuwe stadsbestuur. Tot de actie werd er door o.a. de ACOD en het Collectief in de Wachtrij opgeroepen. Hier de tekst die ik bracht: Antwerpse OCMW-voorzitter Liesbeth Homans (N-VA) wil leefloners verplicht aan het werk zetten als tegenprestatie voor hun uitkering. Homans haalt inspiratie uit Nederland. Nederlanders die een bijstandsuitkering krijgen, moeten volgend jaar gedurende een of meerdere dagen per week een tegenprestatie leveren, bijvoorbeeld het proper maken van de straten. Het is daar sowieso al een tijdje moeilijker dan vroeger om aan een uitkering te geraken zonder arbeidsprestaties te leveren en die aan te tonen. Vlaanderen zet te weinig in op activering, klinkt het bij beleidsmakers. Voor zelfactivering is er sowieso nog weinig ruimte in Antwerpen, of het nu om leefloners of stempelaars gaat. In Antwerpen worden leefloners nu al ingezet om klusjes op te knappen. ‘Maar w

Het land waar nog steeds de dictatuur van Assad heerst zit in een complex kluwen van groepen en bewegingen die samenwerken, elkaar bestrijden, etcetera. Ik zag tot nu toe geen revolutie, alleen maar een lange neerwaartse spiraal van geweld met als dieptepunt het gebruik van chemische wapens niet lang geleden dat tot heel veel slachtoffers leidde.  Met hoeveel mensen zijn de revolutionaire krachten, wat is hun ideologische achtergrond en welke kans op slagen hebben ze dat hun revolutie slaagt in een situatie met zoveel wapengeweld? En wie bekampen de revolutionairen dan juist en met wie werken die revolutionairen samen of niet samen? Het blijft allemaal een vage situatie. Er is sowieso weinig voorhanden in deze kwestie van volledig betrouwbaar wetenschappelijk materiaal, dus moeten we het met onderzoeksjournalistiek doen. Aan al diegenen die nu beweren dat er in het land een revolutie aan de gang is zou ik het volgende willen vragen: stel dat iemand de keuze heeft tussen

Ik ben het beu om te horen of lezen dat Occupy niet lang geleden sukses had maar dat er nu niet veel van overblijft. Sociale bewegingen komen en gaan nu eenmaal. So what? Ze hebben hoogtes en laagtes, kennen goede samenwerking of onenigheden en vooral: ze kennen ook opvolgers en zeker als ze kampen met veel repressie. Leg dus daar eens de nadruk op in plaats van de mainstream media na te praten en het te hebben over "het vroegere sukses van Occupy". Na en tijdens Occupy kwamen in Antwerpen en Brussel o.a. de ecologische actiepicknicks, het Common netwerk, de weggeefacties, de acties tegen Monsanto, de studiegroepen, filmavonden en debatten, de grotere nadruk op het met alternatieve economie en do it yourself cultuur bezig zijn,... In andere landen in de wereld is er ook vaak opvolging in de vorm van vanalles en nog wat. Het leven is meer dan een tentenkamp of volksvergadering op een plein. En het actiegegeven is meer dan het opzetten van een Guy Fawkes masker

Als jonge twintiger werd ik actief in de Anarchistische beweging, voelde me echter er niet in thuis en verliet al snel de scene, die zich in Vlaanderen vooral in Gent en in mindere mate Leuven afspeelde. Ik had te veel interesse in het filosofisch werk van o.a. Erich Fromm, Herbert Marcuse en Michel Foucault om mezelf anarchist te noemen. Ik ging ook voor een doorgedreven pacifisme maar was volop zoekend naar een ideologische niche waar ik me in thuis voelde. Ik heb me in die tijd ook nog heel even tegelijkertijd Anarchist en Marxist genoemd. Ik had echter nog nooit een volledige tekst van Karl Marx gelezen en vond Communistische partijtjes als de PVDA en die van Trotskisten hopeloos dogmatisch. Van Che Guevara en Mao Tse Toeng moest ik niks weten, mijn pacifisme en antistaatsdenken vloekten daar helemaal mee. Midden jaren negentig ontdekte ik volop het werk van Murray Bookchin, al eerder was hij één van die denk(st)ers die me interesse deden krijgen in waar het anarch

Op de site van Socialisme 21 stelt Roger Jacobs in een tekst genaamd ' Basiseducatie tussen emancipatie en systeembevestiging' : "Zelfverklaarde deskundigen (zoals Theodore Dalrymple in Engeland) schuiven het ‘individuele schuldmodel’ naar voor: werklozen worden niet langer als slachtoffers beschouwd van het normale functioneren van een kapitalistische economie. Voortaan zijn het mensen met gebreken en tekorten (aan competenties, maar ook aan zelfdiscipline en verantwoordelijkheidsgevoel) die ze moeten zien te remediëren, willen ze zich niet schuldig maken aan hun eigen achterstelling." De bekendste fan van Dalrymple in Vlaanderen is jammer genoeg burgemeester van Antwerpen en voorzitter van de partij met de hoogste electorale scores in en buiten Antwerpen. <> André Gantman (N-VA) wil het Centrum voor Gelijke Kansen afschaffen. Tot nu toe vind ik hem allesbehalve een goed rolmodel voor andere mensen van Joodse afkomst. Hopelijk herpakt hij zich wa

Met zijn nieuwe kiescampagne zet de PVDA opnieuw een groot deel van links in de schaduw, links vooral in de zin van anti-kapitalistisch, zoals ook vroeger links dacht over het kapitalisme dus, of op zijn minst toch sterk in die richting gaande, dus niet centrum-links. .. Libertaire socialisten en radencommunisten bijvoorbeeld hebben om allerlei redenen niet de neiging om aan parlementsverkiezingen deel te nemen. De PVDA ziet d at anders. Vinden jullie het een goed idee dat de PVDA volgend jaar aan de parlementsverkiezingen deelneemt? Die kiescampagne zal veel geld kosten en nogal wat tijdsbesteding en energie vergen. Indien de campagne mislukt en de PVDA weinig of geen verkozenen behaalt zal er veel daarvan verloren moeite zijn geweest, moeite die ook gestoken had kunnen worden in het proberen te versterken van lokale democratie in veel gemeenten, het ijveren voor hogere inkomens voor gemeenteraadsleden in de kleine steden om het onevenwicht in vergelijking met de inkom

Bart De Wever in De Morgen : "Er zitten bijna 1.200 Marokkanen achter de tralies in België. Met die mensen alleen al kan je een volledige gevangenis vullen." Hij had ook kunnen zeggen: "Er zitten bijna 1.200 mensen van Marokkaanse afkomst achter de tralies in België. D aarbij zitten er ongetwijfeld veel sociaal en cultureel ontwortelde jonge mannen die hun weg moeilijk vinden in de Belgische samenleving en daarom gemakkelijk gesocialiseerd worden in criminaliteitsnetwerken. We moeten er voor zorgen dat dit verandert en jongeren beter onderwijs, betere begeleiding en betere sociale vangnetten krijgen." Zoiets zegt iemand van de N-VA echter nooit. Ik denk dat er in de jaren negentig toch nog veel rechtsen zaten in de Volksunie (VU). Dat verklaart ook waarom daarna een meerderheid in de VU Bert Anciaux liet vallen om de N-VA te vormen. De VU koos in de jaren negentig echter voor een progressieve voorzitter met als naam Bert Anciaux, hij moest de minder

Een vrouw aan de leiding van de CDU-CSU werpt zijn vruchten af blijkbaar: maar liefst 44% van de vrouwelijke kiezers stemden voor de partij van Angela Merkel. Nog opvallend van resultaten: in Oost-Duitsland behaalt het "ultralinkse" Die Linke nog steeds meer dan 23% van de stemmen en ondanks de armoedesituatie van veel oude mensen in Duitsland is de partij van Merkel het meest populair in de leeftijdsklasse van mensen boven de 60 jaar oud. Wat die vele Duitse kiezers in Angela Merkel zien snap ik niet goed, het lijkt me één van de saaiste vrouwen in Europa. Misschien is het dat wel en willen ze na de vele jaren van Nazi sukses en DDR tirannie tijdens de vorige eeuw nu gewoon een behoorlijk saai en zogenaamd stabiel Duitsland. In het turbulente Europa van nu is dat echter niet mogelijk en als Duitsland zo rechts blijft als nu wordt de populariteit van het nazisme er mogelijk opnieuw groter. Griekenland is immers niet zo heel ver van Duitsland. In de jaren 80

Ik was eerst een beetje sceptisch maar ik denk dat het een goede zaak is dat Dyab Abou Jahjah de progressieve rangen in Belgenland komt versterken. Een nu wat oudere en meer bedaarde Jahjah kan ons zeker iets bijleren over de aard van de Ar abische lente bijvoorbeeld. Welke politieke rol de man gaat spelen blijft me echter voorlopig onduidelijk. Er komen volgend jaar belangrijke verkiezingen aan. Die zullen in Vlaanderen in feite vooral gaan over de strijd tussen Vlaams-nationalistische partijen enerzijds en progressieve partijen anderzijds. Ook de Open Vld zal nog een rol spelen maar die geef ik helemaal geen kans om de verkiezingen te winnen. Ik denk dat ook Abou Jahjah niet gaat verhinderen dat Vlaams-nationalistische partijen die verkiezingen winnen, het is immers vooral hun strijdterrein en zeker het Vlaams parlement. De progressieve krachten hebben in feite niks gewonnen bij het parlementarisme, hun strijdterrein is vooral dat van de wijken, de werkvloer en de gem

"Op 23 september om 18u is iedereen welkom in Berchem voor de algemene vergadering van Vredesactie. In het kader van onze nieuwe CTRL+ALT+EU campagne hebben we Frank Slijper uitgenodigd. Frank werkt als onderzoeker bij de Nederlandse Campagne tegen Wapenhandel en Transnational Institute. Daar volgt hij al jaren de ontwikkeling van het militaire Europa, de invloed van de defensie-industrie op het Europees beleid en de Europese wapenexport. Hij is oa. auteur van het rapport 'Guns , debt and corruption - military spending and the EU crisis' (2013) . Kijk hier voor meer artikels van FS: http://www.tni.org/users/frank-slijper We hebben hem uitgenodigd om ons meer achtergrond te geven over het militaire Europa en met hem in gesprek en discussie te gaan over hoe we dat aanpakken. We zorgen voor eten, zodat we kunnen starten om 18u, bij Vredesactie ( Patriottenstraat 27 - Berchem ). Wil je er graag bij zijn? Geef ons een seintje op roel@vredesactie.be " <>

De SP.A zit met een dilemma: de partij dreigt te klein te worden als centrum-linkse partij om mee te regeren na de verkiezingen van volgend jaar, maar tegelijkertijd blijft haar zusterpartij PS te groot als centrum-linkse kracht om mee met de SP.A oppositie te gaan voeren. De SP.A dreigt nog minder impact te gaan krijgen op het beleid dan vroeger. De enige progressieve kracht die nu nog een noemenswaardige impact op het beleid in Vlaanderen heeft is trouwens de vakbeweging, en partijen als SP.A en Groen lijken er eigenlijk niet veel meer impact op te gaan krijgen dan de PVDA, Rood en de Piratenpartij. Volgens de voorzitster van Animo, de jongerenbeweging van de sp.a is een "rood-groen bondgenootschap ideologisch gewoon logisch". Sp.a en Groen in een bondgenootschap? Mij lijkt dat toch niet zo logisch. Vader en zoon Tobback samen met Wouter Van Besien en Meyrem Almaci in een ideologisch samenwerkingsverband naar de verkiezingen van 2014? Nee, wie weet maar.. Vlaande ren is

Jammer is het feit dat veel leiders niet willen begrijpen dat patriarchiale religie en het gebrek aan goed onderwijs een erg problematische rol vervullen in het Midden-Oosten. Die religie is verwarrend en zit vol met onwaarheden en mystificaties. Als antwoord op conflicten grijpt men al snel terug op het idee van militaire interventie. In plaats van helderheid en meer geld voor ontwikkelingssamenwerking biedt men in feite escalatie van conflictsituaties aan. In plaats van een constructief antwoord op armoede en ellende komt men af met een vergroting van militaire budgetten. Syrische linkse opiniemakers laten intussen ook van zich horen: "De Syrische kapitalistische klasse is in de laatste jaren opgebloeid. Alhoewel 50.000 rijken het land hebben verlaten en daarbij hun gestolen eigendommen hebben meegenomen, blijft de heersende klasse als geheel trouw aan het regime." De VS zouden vandaag al raketaanvallen tegen Syrië kunnen beginnen. Het probeert de eigen grote militai